<- Terug


BassBlog #25 '... en bassisten drinken koffie zwart'


Typografie, de kunde van de gerelateerdheid van persoon aan het instrument. Een instrument is als een stem. Een persoonlijkheid. En het ene instrument spreekt je aan, het andere minder. Maar vaak is er eentje, een echte, die ,DIE....dat is 'm voor jou! Jouw eigen personificatie in de vorm van een instrument. En of het nu drumstel, harp, viool, gitaar, zang, triangel of natuurlijk basgitaar is ... Het is überduidelijk dat ene instrument dat 'the voice of your soul' is.
 
Maar, dat instrument is net als een kat... Jij probeert dat instrument te vinden, maar eigenlijk vindt dat instrument jou. Ook al denken we allemaal dat we unieke individuen zijn -wat wel gedeeltelijk waar is- ook vertonen wij een aantal gemeenschappelijke karaktereigenschappen. En die karaktereigenschappen zouden nog wel eens iets sterker de instrument keuze kunnen bepalen dan dat wij zelf denken. Zie het maar als een karikatuur tekening. Vaak zit in een goede karikatuur tekening de waarheid niet meer verborgen, maar is dat gewoon een beetje uitvergroot.

Elk instrument heeft zo z'n plaats. Niet alleen op het podium, maar ook daarnaast. Je hebt de drukte-makers, de ego's, de diva's, de dromers, de zwevers, de ongeorganiseerde, de perfectionisten, de stille, de saaie, de coole... Noem maar op. Maar wanneer je aan een paar karikaturisten/tekenaars onafhankelijk van elkaar zou vragen een bandje te karakterschetsen komt daar toch een herkenbaar beeld uit. De coole drummers met een peuk en een zonnebril, de energieke showcases van de band. Een beetje nonchalant, en terecht, zij hebben niets met akkoorden en harmonieën te maken. Dus kunnen ze fysiek een beetje rond zich heen slaan zonder zich te bekommeren over een "C" of een "C#" en dus hebben zij ook vaak tijd genoeg om met de andere hersenhelft de chicks te checken voor het podium, of zichzelf zitten te vergapen op de heen-en-weer schuddende bonne-derriere van de zangeres. Een goede combi hoor, drummers een relatie met de zangeres... Daar is al menig bandje op stukgelopen...
 
Nu we het toch over de zang hebben, hebben we het direct over het andere middelpunt van de band (En terecht). Het zijn vaak de eye catchers, en degene die de stem van de band zijn, maar dus ook het gezicht, én de communicatie van de band met publiek verzorgen (vanuit het podium dan he). Je moet dan al wel bepaalde persoonlijke eigenschappen hebben om deze last te kunnen dragen (om het ver te schoppen). Tenminste 2 van de 3 eigenschappen (stem, uiterlijk/uitstralling, overdreven contactmatig) moet je hebben en de andere goed kunnen faken om in de frontlinie te kunnen (blijven) en te mogen staan. Verlegen type, dat is niet handig op de frontlinie.... Nee, daar hebben ze een basgitaar voor uitgevonden, want jawels... Op de karikatuurschets staat rechtsachterin op het podium, net uit het licht, half schaduw, half donker, de persoon die niets zegt, enkel absorbeert en analyseert, jawel de bassist. De bassist heeft niet zoveel noten op zijn zang, sterker nog, hij speelt er maar een tegelijk en dan herhaalt ie dat ook nog eens heel vaak. (We hebben het nu niet over Marcus Miller, want dat is een klarinetist, of Flea, want dat is een trompetist, of Mark King, want dat is een drummer) (check de bio's maar even van de heren...)
 

Link gaat het pas echt worden wanneer de zanger denkt te kunnen gitaarspelen, of de gitarist denkt te kunnen zingen... Óf ze zijn echt getalenteerd en kunnen het allebei heel goed, of, papa en mama waren wel heel lief maar nooit heel eerlijk tegen hun oogappel en hebben verteld dat het allebei erg mooi is wat het liefdeskindje doet, maar liegen, ik herhaal het nog maar eens, is dus juist NIET de waarheid vertelllen en dat zou verboden moeten worden. Er is echter wel een overeenkomst met menig gitarist en vocalist, de middelpuntszoekende kracht. Het episch centrum... Het solistische gedrag is menig gitarist natuurlijk niet vreemd. Maar er is vaak nog een andere virale eigenschap bij aanwezig: Apparatuurziekte... Alsof het een vrouwelijke schoenenfetisch is... Elke week een ander pedaaltje, gitaartje, kabeltje, versterker, plectrum, etc. en dat alles wordt uitgemeten, uitgebalanceerd, een toefje hier, een galmpje daar, gedetaileerde toeters en gedetaileerde bellen... In balans, maar wel schoonheid en finesse. Op het oog en op het oor!

Of dan toetsenisten, die zijn nogal eens briljant en hebben een enorm structuur en muzikaal overzicht... Helaas zijn ze vaak al een volle band op zich, dus weet de geluidsman geen raad met ze. Doordat de meeste stil zitten, worden ze ook op het podium vaak maar aan de andere kant van de drummer neergezet, zodat zowel de bassist aan de ene kant en de toetsenist aan de andere kant voor een evenwichtige podium afscherming zorgen. Dan zijn er nog twee verschillende theorieën over de personen met meer dan een toetsen-ijzer. De ene zegt dat dat compensatiedrang voor hun plek op het podium is (een soort goedmakertje) terwijl de andere zegt dat het juist een bewust beschermende muur opwerpt tussen persoon en publiek...
 
Machtig mooi om te zien dat zo ieder instrument dus haar eigen types heeft (en er zijn er nog veel meer, met idem andere bijbehorende types). Maar een opvallende bijkomende eigenschap is het sociale niet-alcoholische drank gedrag van iedereen waaruit je al kunt afleiden aan wat voor instrument iemand eigenlijk kleeft....  Koffie met melk EN suiker voor de gitaristen (uitgebalanceerde gedetaileerde toeters en bellen), Theetjes voor de zangafdeling, 'nee-doe mij maar een cola' zeggen de drummers, de toetsenmeppers zijn humeur drinkers, dat is gewoon pure willekeur (dat verklaart waarom ze zoveel presets op hun toetsen hebben, kunnen niet kiezen welk instrument ze ECHT zouden willen spleen, haha ;) ), en de bassisten.... Lekker simpel en straight to the point, koffie zwart....
 
Tot de volgende!



Lees meer:

<- Terug