<- Terug


BassBlog #32 ‘The Spotlight’


Ik heb veel discussies gehad de afgelopen tijd in het kader van bandcoaching, arrangeren en invulling van partijen. En telkens komt het weer terug op hetzelfde punt. Niet het ego dat spreekt, maar het begrijpen dat muziek een samenspel is van verschillende elementen. En dit samenspel, de naam zegt het al, moet in elkaar grijpen, samen 1 geheel worden. En daar wringt nog wel eens de (ego) schoen. Thuis over een liedje heen spelen is heel wat anders dan daadwerkelijk in de molen van het liedje zitten. Speel je over een liedje heen, dan overstemt zeer waarschijnlijk jouw partij het grootste gedeelte van het liedje en is dus alles wat je doet - wat tonaal niet wringt - mogelijk en dus in the ears of the beholder, juist en kloppend. Totale vrijheid. Maar heel anders gaat het worden wanneer je niet met een niet reagerende machine (het bestaande liedje) meespeelt maar juist onderdeel bent van de muziekmachine. Plots is helemaal niet meer alles (van wat je eerst dacht) mogelijk en moet je dus rekening houden met de rest. Dat vereist een hele andere benadering. Onderdeel van het geheel zijn in plaats van het onderwerp op zich zijn. 

Plots is de hoeveelheid van wat je speelt van belang omdat alles wat je speelt een plaats inneemt in het geluidsspectrum. En er is maar een beperkte ruimte beschikbaar. Net zoals je in een zandbak niet kunt gaan bouwen waar iemand anders net iets gebouwd heeft en nog bezig is. Of schilderen over iemands anders zijn verfdoek. Tenzij je mee bouwt of mee schildert. En dus samenwerkt aan het hele gebouw of schilderij. Dan heb je dus plots een functie. En die functie moet je herkennen en erkennen. Die functie geeft jou een plaats, en die functie moet leiden tot een beter geheel. Wanneer jouw bijdrage dus niets bijdraagt aan het geheel, of nog erger, afbraak doet aan het geheel, moet je stoppen met je invulling en deze aanpassen of veranderen. Of je moet - in overleg - opnieuw de functies verdelen of het totale bouwwerk anders gaan vormen.

Belangrijk is dat je doorhebt waar de spotlight op gericht moet zijn. Heb jij een leidende of begeleidende functie. Over het algemeen heb je een begeleidende functie als muzikant, terwijl , wanneer je zelf oefent of repeteert je juist een leidende functie ervaart. Meespelen met een bestaande track is helaas vaak toch nog een te leidende rol. Je zet jezelf op de voorgrond, dat moet ook wels, want je bent bezig om jouw eigen partij te oefenen. Maar daarmee oefen je dus niet je begeleidende rol, maar enkel je technisch kunnen op je in-strument. Samenhang zoeken en je rol nemen IN de muziek, dat kan eigenlijk alleen maar wanneer je dus ook IN de muzikale molen zit met anderen. Dat is, wanneer je het goed doet, juist ook de lol van het geheel. Met z'n allen. En niet solistisch meespelen met de rest van de band. Dat moet je thuis doen. Dan richt je de spotlight op jezelf. Maar in een band richt je de spotlight op waar deze moet staan. En dat is het liedje zelf. En iedereen moet daarin zijn verantwoording nemen om te zorgen dat dat zo goed mogelijk gaat klinken. En niet enkel en alleen jouw partij, maar juist de samenhang van jouw partij met de rest van het liedje. Onderdeel (durven) zijn van het geheel. Dag ego, hallo mede-compagnon muzikant.

Tot de volgende!!!



Lees meer:

<- Terug