<- Terug


BassBlog #7 'What the Funk is Funk and what it's not'


O jee, je kent het wel, "Laten we iets funky's doen!!!" roept de gitarist net voordat de drummer aftikt. De drummer trekt een stoere smoel, tikt iets sneller af, kijkt veelbelovend om zich heen, en al op tel drie begint er een oorverdovende drumfill-salvo, waarna zowel gitarist, bassist, toetsenist en de alreeds zeeeeer aanwezige drummer de hele ruimte prominent vullen met 'de-ene-funky-riff-na-de-andere', volledig door elkaar heen: Total chaos in Emineur7. Spierballen-herrie. De ghostnotes van de drums, een slap-en-pluk cannonade van mister bassman, gedesoriënteerde 16de slagjes van de guitar-hero in alle mogelijke mineur-6/7 akkoordjes en in alle mogelijke liggingen en een 'dirty-disto-clavi-EP' pentatonische riedel van de keyboardist verstopt de geluidswal nog meer en het resultaat is dat de Funk brei wel stinkt, maar niet grooved... Helaas denkt de saxofonist er ook nog een 32-ste riedel overheen te moeten gooien, en -omdat niemand zichzelf meer door de menigte heen hoort-, gaat de betekenis van dynamiek ook richting de vorm van "dynamiek...- dat is toch harder spelen dan de rest?"
 
Waarom denken er hordes dat 'funky' spelen het creëren van never-ending chaos is? Funky spelen vergt iets meer dan het random neer leggen van een akkoordje of een bassdrummetje of een basnoot. Het is een soort zwitsers preciesie uurwerkje (met ruige/vuige randjes, dat dan weer wels). Funky shit draait meestal om heel vaak repeterende patronen die als een hypnotiserend klokje in het rond draaien totdat er geen ontkomen meer aan is en je MOET meebewegen met deze ritmische fabriek. Coherentie in je baslijnen dus, en dus NIET een never-ending ritmische melodieuze variatie in een continue variërende rimische en melodieuze omgeving. Dat is gewoon total-war-chaos. Uitermate niet dansbaar, misschien wel erg intressant voor de muzikant zelf die zijn motorische adrenaline uitspattingen kan uitten, maar daar is het dan wel mee gezegd.
 
De funky- of groove-puzzel luistert aardig nauwkeurig en je zult met het hele bandje op zoek moeten gaan naar gemeenschappelijke 'zwaarte punten' of 'ankerpunten' in je riffs en ritmieken. Dat is soms een kwestie van Trial & Error, maar liever van Feedback & Adjustment, luisteren naar het geheel en jouw functie aanpassen totdat 't werkt. Probeer eerst de basis beat te pakken te krijgen met zo min mogelijk noten/tonen. Enkel de zwaartepunten, de essentiele events op het juiste moment. En kijk dan weer opnieuw of dat je misschien niet NOG meer gaten kan laten vallen. Zodat slechts enkel de kapstok, ofwel het skelet overblijft. De meeste riffs omvatten veel versiersels en juist die versieringen maken het geheel tot een brei. Dus hupsakee, weg met die volgepompte riffs. Probeer complementair te spelen, dus elkaar aan te vullen ipv in de weg te zitten, als een soort vraag antwoord spelletje met gemeenschappelijke overlappingen. Dan moetje dus naar elkaar luisteren en elkaar de ruimte geven. Enkel je eigen essentiele stukje riff pakken. En dat dan eindeloos herhalen. Totdat 'Govert Groove' binnenkomt en iedereen aan het dansen schopt.
 
Luister maar eens goed naar good-old Mr. Groove James Brown & Band. Dat is een gestructureerde geoliede machine die een ritmische puzzel voor elkaar bakt van heb ik jou daar. Vol met kleine-vraag antwoordjes, tension-en-release verhaaltjes, en poep-strakke riffjes die zelfs op micro niveau (Timing & Frasering) gecontrolleerd zijn. Denk maar niet dat je als gitarist een ander "-ook leuk-" ritmisch slagpartijtje bij Ome Brown mocht of kon spelen... Dat was portomonnee open en met elke handbeweging van James, hup, weer 25$ armer, en dat gaat hard...
 
De 'groove' en 'de funk' hangt van alle kleine details aan elkaar. Dat luistert uiterst secuur. En de herhaling maakt de groove. Alleen dan kunnen de mensen "in-loggen" in de dance-universe. En dat is niet saai om te spelen. Het is juist een kunst om het te laten blijven kloppen. Met hier een daar een mooi gearticuleerd accentje, Maar niet teveel, niet te vaak, en zeker niet allemaal tegelijk. Want de ingewikkelde ritmische structuur werkt alleen maar omdat je 'het-één-tegen-het-ander-aanzet'. Grooven is puzzelen totdat het werkt en dan volhouden, tot in den eeuwigheid, A-men!!!
 
Tot de volgende!



Lees meer:

<- Terug