<- Terug


BassBlog #9 'De zin van de onzin' - muzikantengebrabbel


Muzikanten dansen niet. Dat is eigenlijk raar. Want muziek is juist een product waarop je danst. Dus eigenlijk produceren muzikanten dansbare muziek maar zijn niet in staat er zelf op te kunnen dansen? En als ze er wel op dansen, dan ziet dat er vaak raar uit. Dit heeft er mee te maken dat door het bespelen van een instrument je motorieke systeem op een andere manier wordt aangesproken. Waarbij muzikale leken gewoon een dot herrie horen, het totaalbeeld, hoort de muzikant (zoals bijvoorbeeld een gitarist) voornamelijk zijn eigen voorkeurs instrument en gaat motorisch daarmee aan de haal. Het spelen van de 'luchtgitaar' door gitaristen is daarvan een goed voorbeeld. Hun lichaam is als het ware getraind bij het horen van muziek om direct je instrumenthouding aan te nemen, en als een klein kind in een zandbak, direct mee te doen met de geluids kudde die op je af komt. Op zich niks mis mee.
 
Maar dan het gebrabbel wat erbij komt kijken. Je hebt het als muzikant niet zo snel door, want je word er zo in meegezogen. Maar naast instrumen-taal is er nog een taal die muzikanten zichzelf behoorlijk snel eigen maken: De brabbel-taal. Zeer belangrijk bij het communiceren tussen verschillende (type) muzikanten, maar voor de buitenstaanders hilarisch baby-gebrabbel. De drums doet - toeg-kadakk-toetoef-dakadakadakadoem-kof-doekem-ke-tjhissssss-boem-boem. De bas toeng-t-toengedoen-katoeng-toenga-ka-ka-toeng-ka-toeng. De gitaar wakkuwakkuwakkuwakkuwakku. De muzikanten kijken elkaar terwijl ze deze klanken uitstoten serieus aan maar de omstanders liggen in een deuk vanwege het hilarische baby gebrabbel. Echter, wat er daarna gebeurt is eigenlijk uitzonderlijk. De drums tikt af en iedereen valt met een perfecte groove, tempo en leuke ritmiekjes in.... Blijkbaar zijn de muzikanten perfect staat om het baby-gebrabbel direct te vertalen in hun instrument en er meteen op los te gaan. Dit dan weer tot verbazing van de omstanders.
 
Zo had ik pas geleden op een jamsessie, waarbij ik snel in het rond riep wat de groove was die we gingen doen en wat voor tadalada partijtjes we gingen spelen, iemand uit het publiek die naderhand na mij toe kwam om te vragen ofdat dat dan muziektheorie was, de manier waarop we communiceerde, en of dat dat dan dus in muziektheorie boeken stond.....  hahaha, ofdat een theorie boek een brabbel woordenboek is, hahaha! Ik zie het al voor me: boem boem tak katoem tisj plef - betekenis ~ 2 maal medium doorklinkende bassdrum met daarna een harde korte snare klank waarbij de rim meegenomen wordt vervolgd door een zachtere snarehit die de syncopische 3de bassdrum aankondigt met daarna een accent op de half-open hihat afgeslagen door een 8" splash bekkentje met een medium scheur erin... :) Kan natuurlijk ook wel goede websites opleveren als: "http://www.muzikantengebrabbel.nl" en/of mooie emailadressen: grammatica@instrumentaal.info"

Maar het feit is wel dat we dus, ongeacht in welke taal of cultuur we belanden, het muziek taaltje overal gelijk is. In Brazilie, Kosovo, Rusland, Finland, Turkije... overal waar ik ben geweest met talen die je echt niet spreekt, voila, een beetje boem-kadoeng-klats, en binnen no-time snapt iedereen wat we gezamelijk met het muziekstukje gaat worden. En onderling tussen muzikanten wordt daar zeker niet om gelachen. Bloedserieus en gefocused kijken we elkaar aan. Maar ik werd er pasgeleden weer eens aan herinnert door wat niet-muzikanten uit mijn omgeving. Dat muzikanten rare lui zijn. Gelukkig wels :)
 
Dam-ka-dampadam-dam...koef kaf!
 
Tot de volgende!



Lees meer:

<- Terug